ย้อนหลัง 2 กันยายน 2556

                               เครื่องหมายวรรคตอน
    เครื่องหมายวรรคตอน หมายถึงเครื่องหมายต่างๆ ที่ใช้ในการคั่นข้อความต่างๆ หรือเเบ่งวรรคเพื่อประโยชน์ในการเขียนหรืออ่านข้อความได้ถูกต้องชัดเจน

เครื่องหมายวรรคตอนที่นิยมใช้อยู่ในปัจจุบัน มีดังนี้

๑.  มหัพภาคหรือจุด ( . ) ใช้เขียนหลังอักษรย่อหรือคำย่อ เช่น
      กทม.  (กรุงเทพมหานคร)                           โทร.    (โทรศัพท์)
      พ.ศ.    (พุทธศักราช)                                   ร.ร.      (โรงเรียน)
      ส.ส.    (สมาชิกสภาผู้เเทนราษฎร)              ด.ช.    (เด็กชาย)
การเขียนตัวย่อหรือคำย่อต้องเป็นคำที่รู้จักกันทั่วๆ ไป การอ่านอักษรย่อ หรือคำย่อต้องอ่านเต็มคำ
นอกจากนี้ ยังใช้เขียนไว้หลังตัวเลขหรืออักษรที่บอกจำนวนข้อ เช่น
      ๑.  เขียนเเนวคิดให้กระจ่าง
      ๒.  ร่างโครงเรื่องให้เป็นระเบียบ
      ๓.  เรียบเรียงเนื้อความให้สมบูรณ์
และเขียนไว้หลังตัวเลข บอกจุดทศนิยมหรือเศษของจำนวนเต็ม เช่น
      ๔.๐๐        อ่านว่า      สี่จุดศูนย์ศูนย์
      ๑๑.๔๐     อ่านว่า      สิบเอ็ดจุดสี่ศูนย์

๒.  สัญประกาศหรือขีดเส้นใต้ (             ) ใช้ขีดเส้นใต้คำถามหรือข้อความเพื่อเเสดงให้รู้ว่าเป็นตอนสำคัญหรือควรสังเกต เช่น
      นักเรียนคิดว่าการกระทำของสุนัขจิ้งจอกดีหรือไม่
     เขาไม่ใช้คนใจน้อย เเต่เขารู้สึกน้อยใจ

๓.  ไปยาลใหญ่ ( ฯลฯ ) ใช้เขียนหลังคำหรือข้อความที่ยังไม่จบ ยังมีข้อความต่อไปและข้อความนั้นจะต้องเป็นประเภทเดียวกัน การอ่านเครื่องหมาย ฯลฯ ให้อ่านเครื่องหมายนี้ว่า ละ เช่น 
       ฉันชอบกินผลไม้หลายชนิด เช่น เเตงโม ส้ม ฯลฯ 
       อ่านว่า ฉันชอบกินผลไม้หลายชนิด เช่น เเตงโม ส้ม ละ

๔.  ไปยาลน้อย ( ฯ ) ใช้เขียนท้ายคำเพื่อละความส่วนหลังซึ่งทำให้คำสั้นลงเเต่เวลาอ่านต้องอ่านเต็มทั้งข้อความเช่น
      เข้าเฝ้าฯ         อ่านว่า        เข้าเฝ้าทูลละอองธุลีพระบาท
      น้อมเกล้าฯ     อ่านว่า        น้อมเกล้าน้อมกระหม่อม
      กรุงเทพฯ        อ่านว่า       กรุงเทพมหานคร

๕.  ยัติภังค์ ( - ) เป็นเครื่องหมายต่อคำ มีดังนี้
      ๕.๑  ใช้สำหรับขีดท้ายส่วนเเรกของคำที่อยู่สุดบรรทัดกับส่วนท้ายของคำที่อยู่อีกบรรทัดหนึ่งเพื่อให้รู้ว่าเป็นคำเดียวกัน (แต่ไม่นิยมใช้) เช่น
      ในสมัยก่อนคนไทยมีวิถีชีวิตอยู่ใกล้ชิดธรรมชาติเป็นอย่างมาก ดังจะเห็นได้จากสำนวนภาษา ธรรมเนียม ประเพณีต่าง ๆ ที่สอด-คล้อง และเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม 
      ๕.๒  ใช้เเยกพยางค์เพื่อบอกคำอ่าน เช่น
               วานร อ่านว่า วา-นอน
               เพลา (แปลว่า เวลา) อ่านว่า เพ-ลา 
      ๕.๓  ใช้กำหนดข้อความหรือหัวข้อย่อย เช่น
               ประโยคประกอบด้วย ๒ ภาค ดังนี้
               -  ภาคประธาน
               -  ภาคเเสดง
      ๕.๔  ถ้าใช้กับตัวเลขจะเเทนคำว่า ถึง เช่น
               โรงเรียนกำหนดวันหยุดสงกรานต์ตั้งแต่วันที่ ๑๒-๑๔ เมษายน นี้

๖.  ทับ ( / ) ใช้คั่นระหว่างตัวเลข เพื่อเเบ่งความหมายของตัวเลขที่อยู่หน้าเเละหลัง เช่น
      ป. ๕/๒  อ่านว่า  ปอ-ห้า-ทับ-สอง
      หมายถึง  ชั้นประถามศึกษาปีที่  ๕  ห้องที่  ๒
      บ้านเลขที่  ๔๗/๕๒  อ่านว่า  บ้าน-เลก-ที่-สี่-สิบ-เจ็ด-ทับห้า-สอง 
      หมายถึง  บ้านเลขที่ ๔๗ หลังที่ ๕๒

๗.  บุพสัญญา ( ^" ) ใช้เขียนเเทนคำหรือข้อความที่เหมือนกับคำหรือข้อความในบรรทัดบน การอ่านให้อ่านซ้ำคำหรือข้อความที่อยู่บรรทัดบน เช่น
      แบงค์       ใช้คำไทยว่า          ธนาคาร
      รถเมล์               ^"                    รถประจำทาง
      โฮเต็ล               ^"                    โรงเเรม